Het was nog grauw, voor dag en dauw, het licht kon moeilijk komen de bomen stonden één voor één naast elkaar maar toch alleen. Het was het stille leven, dat geholpen door het licht, werd met elkaar verweven. Seizoenen kwamen af en aan, de bomen bleven rechtop staan, trotseerden wind en regen en werden heen en weer gedreven Toch was het altijd weer het licht dat zorgde voor een nieuw gezicht. Herman Houweling