Martin de Geus

Hoeveel woorden zou een mens op een willekeurige dag zomaar niet uitspreken? Teveel om na te tellen. Maar hoeveel van al die woorden hebben werkelijk betekenis, vervullen ons met nieuwe moed, verdiepen nu echt ons geloof, onze hoop en liefde? Toch hoogstens maar een handjevol.

Poëzie is voor mij zoeken naar dat handjevol. Daarbij kan de dichter in mij de dominee flink op de huid zitten. Niet voor niets schreef iemand die mijn liefde voor de taal sterk heeft aangewakkerd, dat “dichters met drie woorden schijnen te kunnen volstaan waar theologen er wel driehonderd nodig hebben”. Ik moet dus nogal eens schrappen – en dan nóg gebruik ik (eerlijk gezegd) vaak heel wat meer woorden dan in het gedichtje Kort licht, dat ik hier niettemin afdruk als een soort “poëtische handtekening”.

Als excuus kan ik misschien aanvoeren dat ik in feite meer liedteksten dan gedichten schrijf. Een voorbeeld daarvan is de tekst Ik zie in de sterren, die is terug te vinden op de CD U bent het licht waarin ik leef. Daarop staan in totaal twintig liedteksten van mijn hand, stuk voor stuk op muziek gezet door de kerkmusicus Dirk Zwart en uitgevoerd door het Ridderkerkse interkerkelijke koor Salem.

In deze liederen komt óók het omgekeerde uit: dat de dominee in mij zich niet zomaar aan de kant laat zetten en op zijn beurt de dichter zijn vet kan geven. Laat de lezer dus niet zeggen dat ik haar of hem niet heb gewaarschuwd. Een goede verstaander zal trouwens eerder al wel genoeg hebben gehad aan de woorden geloof, hoop en liefde. Wie heeft daar echter ook weer niets mee? Laat je dus nu ook weer niet afschrikken: in mijn oren horen deze christelijke woorden gewoon bij ons mens-zijn; dat is juist het bijzondere. Maar ik geef toe dat in dat licht sommige liedteksten nog best een heel stuk kunnen worden ingekort. Als voorbeeld dáárvan ten slotte dient hieronder de tekst Najaar, die oorspronkelijk in mijn bundel Kijk naar het licht de vorm had van een gebed; maar nu lijkt het haast wel een “gewoon” gedicht geworden …