Het land bewaart de vormen van de zee Het land bewaart de vormen van de zee, in wijde golven ligt het op zijn plek, zijn rondingen gehard tot vaste grond, de lucht erboven één groot wolkendek. Een verre ploeg laat rechte sporen na – in zwermen tasten wilde duiven toe, op zoek naar voedsel uit de Groene Tuin waar God de Vader Moeder Aarde groet. De schepping is nog lang geen paradijs, maar bij momenten geurt ze weer als ooit het perkje duizendschonen uit de tijd dat elke daad met vrede was getooid. Wat een geluk, Heer, dat ik leven mag vanuit de hoop dat in het eind begint wat nu al echt bestaat, maar in de knop: de wereld op haar best als zondagskind. Martin de Geus