UITBUNDIGHEID De vogels floten vol het luchtruim in, hun klank was hoorbaar als een nieuw begin, het water lag te spiegelen tegen het grauwe riet, en aan de rand het tere jonge groen, dat zich uitbundig gelden liet. En ik, klein mensenkind zat aan de rand van het meer. Mijn woorden waren schaars, mijn klank uitbundig meer. Dat ik zo als een vogel mijn lied mag blijven zingen van zoveel mooie dingen gegeven keer op keer. HERMAN HOUWELING