> Terug naar VOORPAGINA <

Inhoud: Drie gedichten van Marco de Vries.
Schrijn. De hoax van Oost. Gardenia non gnomus.
---

Schrijn

Ik ben ver van waar ik geboren ben, het voelt
alsof ik zou willen huilen, triest en alleen,
alle gedachten met tranen overspoeld.
Vanuit deze pose is er voor mij geen vlucht meer uit het veen.

Mijn lief thuis, ik verzucht je weer te zien,
Kijk me nou eens. Ik wou dat ik kon huilen, tot aan mijn dwaasheid.
Nu ik zo ver weg van je ben, leef ik zonder licht en liefde sedertdien.
Ik wou dat ik zou kunnen sterven zónder spijt.

Voor de passant loopt terug het rechte pad,
keer mij je rug toe, maar bedenk;
ook ik heb geleefd, gelachen en lief gehad.

_______________________________

Als je in het gevangenisdorp heel goed luistert hoor je soms nog de echo van een wanhopige schreeuw, één van de vele wanklanken die voorbij gingen en verstilden, naast de zacht ruisende rode beuken, zwaar in het blad

Marco de Vries, zaterdag 21 juni 2024
---

De hoax van Oost

Dat je wieg aan een veel te grote
bek van een ooievaar hing,
zal je nooit gerekend worden tot
R'kerker, nooit een Oosterling.

Wel woon ik in straten en lanen
van poëten en schrijvers,
van harde werkers, godlievende
dorpelingen en thuisblijvers.

Ik ben hier niet getogen niet
geboren niet gehecht,
ik ben geen zoon van de zoon
van de dorps smids knecht.

Dat je aankijkt met gepaste afstand.
met nog een klein beetje
autonomie tegen stadse welstand.

Drievliet, Visvliet, West, 't Zand,
centrum, Oost 1, Oost 2 en de rest.
Staring, Huygens, Luyken die ouwe iezegrim,
Beets, Bilderdijk, Couperus, de Jong,
Vondel, Oudaen, Kloos; proost Jim.

Ik wandel graag in de wijk;
spreek inwoners op hakjes met poepzakjes
en met soms dat leuke accent,
word nieuwsgierig en vraag;
"wat is uw talent"?

Wie iemand in 't Ambacht moest spreken,
kon beter een mes bij zich steken,
Ridderkerk is een divers dorp;
met bewoners sterk plaatsgebonden,
een kraai vliegt niet over de brug
en slikkebagger is nooit
op wat voor kaart ook gevonden.
Het was als je er toevallig moest wezen
dat je er een keertje kwam,
met nog een ansichtkaartje uit het
fotoarchief; 'groeten uit Oostendam.'

De alhier gebouwde schepen
trotseerden alle wereldzeeën,
van Verolme, Boele, Lodder, Pot, Smit,
Schram, op dezelfde grasdijk waar
stiekem werd gevreeën.

lk woon in Oost nu zo'n dertig jaar,
en kwam niet uit deze klei,
ik heb geen scheepsbouw heldendaad
hier meegemaakt, ik was daar niet bij.
lk ben geen nepper niet nagemaakt,
ik ben echt en authentiek.
en toch een hoax voor mijn wijkje,
ik werk in geen enkele lokale fabriek.
Maar als ik op mijn terugreis van de Oost
het vliegtuig weer zal boarden,
word ik blij van ons Oost omdat het
mijn thuis is geworden.

Marco de Vries
5 mei 2024
---