| Janny Brandsma
 Het lezen van een goed verhaal of een gedicht is voor mij als het hebben van goed gezelschap. Je kunt je er in vinden; het troost je, maakt je opgewekt, ontroert je of zorgt voor een glimlach.
Het zelf schrijven van een verhaal of gedicht geeft energie. Door het met anderen uit te wisselen leer je van elkaar. Het is gezellig en geeft een band. Janny Brandsma.
---
Zoveel verleden
Zoveel verleden als ik
naar mijn moeder kijk
Zoveel ervaringen en
wijsheid, verdriet en vreugde
In al die jaren werden haren grijs
en voetstappen onzeker
De toekomst is voor haar
"misschien" korter dan voor mij
Want drieënnegentig jaar!
Langzaam kom ik dichterbij
Haar gezicht schijnt vaag
maar zeker door het mijne
Hoeveel tijd nog om haar
zachte wang te kussen
Haar verse soep te proeven
Hoeveel tijd nog voor een zelfgebakken cake.
Janny Brandsma
Januari 2016
---
lente haiku
---
vrouwenmantel
op haar uitgevouwen blad
parelen druppels
---
intercity raast
door zinderend groene hart
versierd met fluitenkruid
---
roerloos op het nest
waakt broedende meerkoet
in japanse tuin
---
Janny Brandsma
Mei 2016
---
Vogel
Dag vogel bij het vensterraam
wat kom je heel dicht bij me staan
zing je een vrolijk lied
vertel mij in je eigen taal
een mooi vogel verhaal
Dag vogel bij het vensterraam
laat mij niet langer in de waan
is er een groot verdriet
vertel me voor je weer moet gaan
hoe moet ik toch je lied verstaan
Dag vogel bij het vensterraam
ik hoor je lied heel rustig aan
waarover weet ik niet
het raakt me dat is zeker waar
dag vogel moet je nu weer gaan
Dag vogel bij het vensterraam
Janny Brandsma
2015
---
Rimpels
Rimpels zijn niet in de mode
Ook al zijn ze nog zo fraai.
Kraaiepootjes bij je ogen,
Zijn toch helemaal niet saai.
En een beetje craquele,
Kleine barstjes in je wangen.
Ach ik doe het er maar mee
Het komt voor in alle rangen.
Elke rimpel een verhaal
Kort of lang, soms een gedicht.
Ja, ik ken ze allemaal
Het is de taal van mijn gezicht.
Janny Brandsma
April 2012
---
Wapperende wasjes
Ze houdt van wapperende wasjes
Dartel dansend in de zon.
Het ruikt naar gras en verse bloemen
En drooggeblazen door de wind.
Ze houdt van wapperende wasjes.
Maar boven haar een wolkendek
Kan haar plezier weleens bederven.
De wind blaast alle wolken weg.
Ze houdt van wapperende wasjes
Zon, die er haar warmte mee verbindt
Weelderig en zacht en bol
En drooggestreken door de wind.
Ze houdt van wapperende wasjes.
Janny Brandsma
April 2012
---
Voor alle Mauro’s
Donker droeve jongensogen
En op elke wang een traan
Donker droeve jongensogen
Is het waar, dat hij moet gaan
Is hier geen plaats voor zijn bestaan
Is alle hoop voor hem vergaan.
Ik moet aan zijn moeder denken
Wat heeft ze toch met hem gedaan
Een moeder hier, een moeder daar
Zijn zij zomaar uitwisselbaar?
Laat er nou toch iets gebeuren
Geef die jongen hier een kans
Hou toch op met al dat zeuren
Geef zijn ogen nieuwe glans
Janny Brandsma
14-11-2011
---
Wonder witte wereld.
O, wonder witte wereld
Wat ben je mooi en zacht
En stil
En lichtend in de nacht.
Aanraakbaar witte vlokken
Ze smelten op mijn hand
En neus
Betoverende pracht
O, wonderwitte deken
Bedek alles en wacht
Heel zacht
Betoverende pracht.
Janny Brandsma
14-11-2011
---
Herfstboom
We zijn met zijn drieen. Ik ben de kleinste. Mijn takken hebben een fluweelzachte bast. Daarom heet ik fluweelboom.
In de zomer ben ik net een parasol. Daaronder kun je heerlijk zitten, maar nu is het herfst. In mijn oksel zit een rafelig nestje. Daarin hebben deze zomer merels gebroed. Die zijn al lang weer verdwenen.
Ik voel me een beetje kaal, want de wind heeft bijna al mijn blad er afgewaaid. Een paar weken geleden zag ik er nog prachtig uit, met mijn oranje, geel en bruine bladeren. De tuin ligt er vol mee. de vrouw is ze aan het opvegen. Ze doet ze in een mand, met blaadjes en bessen van de lijsterbes. Daar kunnen de vogels van smullen.
Mijn grote zus is al helemaal kaal. Ze heeft alleen nog paarse pluimen. De koolmezen komen regelmatig op bezoek. Die pikken er beestjes uit. Zo vullen ze hun magen voor de winter.
Laatst hoorde ik de vrouw zeggen, dat we gesnoeid moeten worden. We geven teveel schaduw. Door het raam zag ik, dat mijn broer in de voortuin heel groot is. Ik hoop, dat ze ons niet te kaal maakt. Want als we kaal zijn lijkt onze kruin op een gewei. Dat ziet er heel statig uit in de winter.
Oei, er komt weer zo'n fikse bui aan. Dikke wolken met hagelstenen als knikkers, dan weet je het wel. De wind giert langs mijn takken, de laatste blaadjes eraf. Zo, dat heb ik weer overleefd. Er is zelfs een tak afgewaaid.
Ik ga maar een beetje uitrusten. Mijn sappen dalen naar beneden. Mijn blaadjes hebben me niet meer nodig. Dat gaat zo iedere herfst. De cirkel is weer helemaal rond. En ieder jaar staan mijn wortels steviger in de grond.
Bedankt voor het luisteren.
Uw trouwe fluweelboom. Janny Brandsma
24 oktober 2008
---
© Janny Brandsma
---
---
Eerste plaatsing
op website
'De Ridder Dichters'
20 oktober 2011
|
